نتایج تحقیق جدید دانشمندان آزمایشگاه پبشرانش جت ناسا و دانشگاه ایالتی سان‌دیگو نشان داده که مقادیر بسیار بیشتری از انتشارات متان قطبی که جزء اصلی گرمایش جهانی است، در زمستان رخ می‌دهد.

 مشاهدات محققان بر میزان گاز گلخانه‌ای متان منتشره از توندرای قطبی تمرکز داشت که تا حد زیادی در اثر تجزیه مواد آلی موجود در آن ایجاد شده‌اند. نظارت بر این انتشارات بسیار مهم است زیرا تصور می‌شود تغییرات آب‌وهوایی ممکن است بطور چشمگیری میزان گاز منتشر شده را افزایش دهد، بویژه این که اکنون در لایه ثابتی از خاک منجمد موسوم به پرموفراست محبوس شده است.

نتایج جدید نخستین موردی نیست که به بررسی انتشارات متان قطبی پرداخته است. در واقع، دانشمندان برای چندین دهه از ابزارهای خاص برای ثبت دقیق سطح انتشارات استفاده کرده‌اند. اما مشکل بزرگ، درک چگونگی رسیدن این میزان انتشار به حالت کنونی است چرا که همه سوابق در تابستان کوتاه قطبی جمع‌آوری شده‌اند.

در ماههای زمستانی که 70 تا 80 درصد سال را در بر می‌گیرد، مدلهای تغییرات آب‌وهوایی بطور کامل بر مبنای گمانه‌زنی‌ها هستند. این پیش‌بینی‌ها بطور کلی از یک موضوع تبعیت می‌کنند که به دلیل زمین یخزده، انتشارات متان در زمستان تقریبا صفر می‌شود.

با پژوهش جدید اکنون دانشمندان نشان داده‌اند که این نظریه کاملا اشتباه است. با اینکه زمین در زمستان بطور کامل یخ می‌زند، اما موضوع پیچیده‌تر از پیش‌بینی‌ مدلهای کنونی است. زمانی که دما به حدود صفر درجه سانتیگراد می‌رسد، بخشهای بالایی و پایینی بالاترین لایه زمین موسوم به لایه فعال یخ می‌زد اما بخش مرکزی بصورت عایق‌بندی شده باقی مانده و به تجزیه ماده آلی در طول سردترین دوره‌های سال ادامه می‌دهد.

محققان برای تعیین میزان متان منتشر شده توسط لایه مرکزی، پنج برج نمونه‌گیری در بالای مدار قطبی در آلاسکا را ارتقا دادند که این کار آن‌ها را قادر ساخت در سراسر سال به جمع‌آوری داده پرداخته و سوابقی را از ژوئیه 2013 تا ژانویه 2015 جمع‌آوری کنند. نتایج بدست آمده بسیار هشداردهنده بودند چرا که نشان می‌دهند بخش بزرگی از انتشارات کلی متان از این منطقه در ماه‌های سرد سال رخ می‌دهد.

محققان برای بررسی نتایج خود به مقایسه آن‌ها با خوانش‌های هواپیمایی که بر روی قطب گردش می‌کرد، پرداختند. دو گروه داده در کنار هم نشان داد که گاز متان پس از سرد شدن زمین در ماه‌های زمستانی هم منتشر می‌شود.

با تغییر چشمگیر نتایج نسبت به پیش‌بینی‌های کنونی،‌ اکنون ضروری است که مدلهای آب‌وهوایی متعاقبا تغییر کنند.